Bruegelstoet Wingene (1 september 2024)

Op zondag 1 september trok de fanfare samen met de drumband door de straten van een zonovergoten Wingene tijdens de feestelijke Bruegelstoet. Ondanks de verzengende hitte lieten de muzikanten zich niet afschrikken, gehuld in hun traditionele fanfare-uniformen. (wollen broek, wit hemd met lange mouwen, een das en een schuitje/petje – voor Isabelle was het waarschijnlijk nog niet warm genoeg, want ze droeg nog altijd haar handschoenen).

Hoewel de warmte een uitdaging was, straalden de muzikanten enthousiasme uit en droegen ze met trots bij aan dit unieke, Bruegeliaanse volksfeest.

Aperitiefconcert Helkijn (18 augustus 2024)

Om 8u30 camion laden op een zondag… Het voelt toch vroeger aan dan in de week!

Dankzij de vele helpende handen, kon de grote vrachtwagen met "in zijn zog" de carpoolende muzikanten en al wat rijmt op -anten (sympathisanten, geen enkele ambetanten) extra vroeg de verplaatsing aanvatten naar het verre Helkijn.

Bij aankomst waren de gemeentelijke werklieden nog volop bezig met de extra podiumelementen te plaatsen voor het overdekte podium. Al die vierkante meters… Het leek wel een zee van ruimte… Tot alle materiaal geplaatst was en de dikke basdrums nog op de laadbrug van de vrachtwagen stonden… De zee van ruimte werd plots een ondoordringbare jungle van snares en pupiters en ander wapentuig…

Arne, de dirigent, steeds in voor een originele oplossing, besliste dat de basdrums gewoon konden blijven staan op de laadbrug van de camion, vlak naast het podium! Het idee om tijdens het optreden de laadbrug met de basdrummers af en toe op en neer te laten als extra show-element, flits spijtig genoeg nu pas door mijn hoofd bij opmaak van deze tekst…

De drumband, aangevuld met een flinke rij blaasinstrumenten, oogstte al een eerste succes bij de soundcheck. Het publiek wilde meer, en de muzikanten, laaiend enthousiast, konden haast niet wachten om het optreden aan te vatten.

Dadelijk luidde Sandstorm een eerste muzikale storm in boven de faciliteitengemeente. Bij alle nummers zat het gevoel goed. De éne na de andere quasi perfecte uitvoering werd uit de trom getoverd, inclusief de opgelegde en dan weer geschrapte herhalingen. Zelfs het opzwepend rappe Kalasjnikov was een letterlijk schot in de roos, inclusief rimpeloze (en dat slaat spijtig genoeg enkel op de muzieknoten) solo’s .

Een drankje met bonnetje, een drankje zonder bonnetje, het bleef zoeken naar het structurele systeem daarachter, maar de dorst werd gelest en enkel dat was op dat moment cruciaal.

Met Matador maakten we indruk. De inleiding door Johana kreeg alle aandacht en toen ze uiteindelijk uitpakte met haar zangtalent, hangde iedereen aan haar lippen. We hadden de toeschouwers mee! ‘Treinritme’ was niet meer nodig om de wagons te laten vertrekken! De drumband sprong mee op de TGV…

Het Carnaval de Paris werd zo uitbundig gevierd, dat een bisnummer niet ter discussie stond. En jawel, bij de zuiderse klanken van Matador II stond op geen tijd de dansvloer vol, en het nieuwe volkslied van Helkijn was een feit!

De besproken frietjes werden niet geleverd door de gesloten frituur, maar gelukkig zijn schepenen sterk in ‘iets regelen’: Bij de nabijgelegen traiteur, aten we nog lang en gelukkig!

Helchin ? Des frites, des saucisses et du vin! 😊

 Wout Lefebvre