Historiek
Kachtem, ooit een pittoresk dorp aan de (deels ingekokerde) Mandel en vooral bekend om zijn bloeiende Sint-Jansverering en dito ommegang, is op vandaag een deelgemeente van Izegem.
In 1905 ontstond er, onder impuls van meester Victor Saelen, binnen de bestaande toneelkring een muziekvereniging, die na een opsplitsing vóór de eerste wereldoorlog achteraf weer tot één geheel samensmolt onder de betekenisvolle naam "Vrede en Eendracht".
In 1960 was deze fanfare op sterven na dood maar door de koppigheid van een harde kern kwam ze er weer bovenop.
Het muziekonderwijs in eigen dorp vanaf 1968 betekende een hart onder de riem.
Met de komst in 1973 van dirigent Georges Coppé stegen zowel het muzikale peil als het aantal spelende leden.
Naast het fanfareorkest is de vereniging tevens een uitnemende drumband rijk.
In die meer dan honderd jaar was zo wat elk Kachtems gezin wel op één of andere manier met de fanfare verbonden; vader of zoon, broer of zus, nonkel of vriend, buur of werknemer en later zelfs meerdere moeders en tantes waren ooit muzikant, trommelaar of bestuurslid.
De fanfare wist zich dus al die tijd verbonden met en gedragen door omzeggens de hele Kachtemse bevolking. Tot op vandaag! Zelf nam ze aan omzeggens alle dorpsfestiviteiten deel. De titel van het eeuwfeestboek biedt allicht nog de beste omschrijving voor onze meer dan honderdjarige fanfare: "Hoeksteen van een dorp".
Aan een eeuweling stelt men logischerwijze de vraag:
"Waar en hoe ben je geboren en wat heb je eraan gedaan, of wat heb je zoal achterwege gelaten om de kaap van de honderd te bereiken?" Diezelfde vraag kan je net zo goed aan een jubilerende vereniging stellen, ook aan een muziekkorps als "Vrede en Eendracht" dus. Het antwoord zal vrij eenvoudig luiden: "Heel klein ben ik begonnen om vervolgens met mate te groeien en uiteindelijk volwassen te worden. Mijn hele levensweg ligt geplaveid met geduld en volharding, met heel wat wilskracht en mateloze energie, ja, ook vallen en opstaan horen erbij."
tekst "Rogier Verstraete"