2024

Sint-Cecilia (23 november 2024)
Op Sint-Cecilia’s dag, muziek door de straten klinkt
Een eerbetoon aan melodieën, diep bemind
Samen musiceren, even tijd maken voor stilte in deze kerk
In vriendschap verweven met canto rosso aan ‘t werk
Na het spelen is er de tijd om eentje drinken
gelach en verhalen die volop klinken
Straks lekkernijen op tafel, een feestmaal zoet
De smaak van vriendschap, in elk gerecht ontmoet
En tenslotte jong en oud, dansend, zij aan zij
Vrolijkheid omarmt ons, geestdriftig, vrij.
Plezier weeft zich door de nacht als een magisch refrein
Sint Cecilia’s feest, een viering van samenzijn
Hilde Verstraete
Ceciliaconcert (16 en 17 november)
Wat een luxe! Twee kansen om een concertje mee te pikken. Of waarom niet meteen twee keer gaan genieten?! In elk geval, De Leest was niet meer vrij, en dus werd het twee dagen na elkaar drummen geblazen in het Kachtemse Sok. En of er ‘geblazen’ werd…
In zowat het natste jaar sinds het begin van de waarnemingen, vinkte de programmatie het thema ‘water’ aan! Maar wel water van de goede soort…
De jonge gastjes van de Speelse Notenkermis en Avanti kondigden een muzikale topavond aan met korte toneeltjes waarop telkens verrassende stukjes muziek volgden. Nog zo jong, en al zo een harmonieus samenspel. Apetrots waren de ouders, en terecht!
Een naadloze, of moet ik zeggen, ‘maatloze’ overgang naar de volwassen Fanfare, kwam er met het nummer Shenandoah waarin Speelse Notenkermis, Avanti én de grote Fanfare zich lekker dicht hadden gezet, samen verenigd in muziek.
Nog meer professionaliteit was er te vinden achter de micro. Het programma werd sfeervol aan elkaar gepraat door Ann-Sophie Velghe, in de drumband eerder gekend als ‘mama van Vik’.
Ann-Sophie had de eer om onder meer het stuk ‘Belgica’ in te leiden. Ook hier een ‘specialleke’, want gearrangeerd door Wouter Vercruysse, onze eigen dirigent! Daarom rijmt dirigent op ‘talent’.
Het was ook een leerrijke avond, want onder meer de onderwaterzetting van de IJzer te Nieuwpoort tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam aan bod die de opmars van de Duitse legers naar de havens aan het Kanaal een definitieve halt oplegde.
Het publiek hield zijn adem in bij het aangrijpende en eerder ernstige stuk Riften Wed van Julie Giroux, tot de sluizen werden opengezet richting “La Mer” van Charles Trenet. Een deuntje, een oorworm, deze hartverwarmer bracht de uitbundige toehoorders ergens Beyond the Sea, aan de andere kant van de zee.
Daar werd de wachtende geliefde snel gekust. Want de temperaturen in het Sok konden intussen de concurrentie met een licht saunaatje aan en er werd een diepe duik gemaakt in het frisse zeewater. De Fanfare verklapte het publiek wat voor speciaals er ‘Under the Sea’ te vinden was. ‘Ludiek’ en ‘muziek’ gingen hand in hand.
De vertelseltjes op het concert waren uit. Maar Beyond het Sok zo ter hoogte van het lokaal, werd nog lang naverteld… Over hoe fantastisch het was geweest en over het natte weer.
Wout Lefebvre
Birthday Beats 2.0 (26 oktober 2024)
Maanden van repetities, cally’s, nog meer repetities en ‘after’-repetities gingen eraan vooraf. Maar op zaterdag 26 oktober ‘24 stonden we finaal onder de spots van de Izegemse Leest om het 50-jarig bestaan van de Drumband V&E Kachtem te vieren. Getiteld Birthday Beats 2.0
Het was geen moeite om de grote zaal vol te krijgen met supporters en muziekliefhebbers. Minder evident was het óp de scene, waar pupiters, podiumelementen, instrumenten én muzikanten elk hun plaatsje moesten vinden. Maar waar een wil is, is Arne Cools, dirigent van de Drumband. En dus lukte het om tijdig klaar te zitten voor de opening van een feestelijke avond. Event Opening dus. Parallel met de geprojecteerde sensationele beelden werd het openingsnummer de zaal ingestuurd. De kop was eraf.
Het begon enthousiasme te waaien en dit trok aan tot een storm. Sandstorm. Het publiek kreeg het moeilijk om roerloos te blijven zitten bij dit opzwepende dancenummer.
De veel jongere Rookies en Juniors losten de Drumband op voortreffelijke wijze af o.l.v. Miquel. Bongo de Janeiro was ‘bingo’!
Bingo was evenzeer de sappige presentatie van Kevin Carette. Natuurtalent, zo noemen ze dat!
Versterking was er in de luidsprekers, maar ook op het podium met De Toâpe Geraapte en hun bevallig zangtalent Maxime. Haar stem raakte de juiste toon, maar evenzeer ieders hart. Little Drummer Boy, Run Boy Run en Uptown Funk bracht ze o zo doorleefd. Helemaal af.
Zuivere drumnummers werden afgewisseld met gekende melodische songs. Bohemian Rapsody veranderde het verjaardagsfeest in een pure musical. Eén van de meest beklijvende momenten van de avond.
Na de Daft Punk Medley rockten de Juniors ons richting Drumbone.
En dan vertrokken we voor een verre reis. Richting Japan. Het knopen van de Japanse haarband was al even moeilijk als het nummer Japanese Take Away zelf. Gelukkig zat het in de vingers na zoveel oefening en warmde het de muzikanten op voor het razendsnelle Kalasnjikov. De trommelaars voelden de lange rij koperen blazers live in hun nek.
Een lange opblaasbare matras doorkliefde het podium dwars. Tijdens Bongosong maakten de meisjes van Gym Izegem indrukwekkende sprongen en wentelingen. Nog tijdens Bongosong, zakte de Rolandpiano op de tenen van uw dienaar-schrijver tegen de plankenvloer. Ik zakte dus bijna letterlijk maar zeer zeker figuurlijk door de grond. Onder het motto ‘The show must go on’ hield ik me sterk. Maar belachelijk zicht. Helemaal voorovergebogen met de vingers steeds op de toetsen kon ik gelukkig de eindmeet bereiken, samen met de anderen.
De drumband wist nog gevoelige snaren te raken met Mother Earth en Matador. Johana had géén moeite om de zaal mee nemen in haar Zuid-Amerikaanse zang.
Zelfs de hardrockers in de zaal werden op hun wenken bediend. Thunderstruck schuurde door de boxen, tot het laatste stof was gaan liggen. Om in stijl en groots af te sluiten met Lord of the Dance. Een daverend applaus barstte uit. 50 jaar Drumband werd eervol gevierd.
En of mijn tenen blauw zaten??? Iedereen vroeg of er iets stuk was aan de piano!
Wout Lefebvre
Bruegelstoet Wingene (1 september 2024)
Op zondag 1 september trok de fanfare samen met de drumband door de straten van een zonovergoten Wingene tijdens de feestelijke Bruegelstoet. Ondanks de verzengende hitte lieten de muzikanten zich niet afschrikken, gehuld in hun traditionele fanfare-uniformen. (wollen broek, wit hemd met lange mouwen, een das en een schuitje/petje – voor Isabelle was het waarschijnlijk nog niet warm genoeg, want ze droeg nog altijd haar handschoenen).
Hoewel de warmte een uitdaging was, straalden de muzikanten enthousiasme uit en droegen ze met trots bij aan dit unieke, Bruegeliaanse volksfeest.
JD
Aperitiefconcert Helkijn (18 augustus 2024)
Om 8u30 camion laden op een zondag… Het voelt toch vroeger aan dan in de week!
Dankzij de vele helpende handen, kon de grote vrachtwagen met "in zijn zog" de carpoolende muzikanten en al wat rijmt op -anten (sympathisanten, geen enkele ambetanten) extra vroeg de verplaatsing aanvatten naar het verre Helkijn.
Bij aankomst waren de gemeentelijke werklieden nog volop bezig met de extra podiumelementen te plaatsen voor het overdekte podium. Al die vierkante meters… Het leek wel een zee van ruimte… Tot alle materiaal geplaatst was en de dikke basdrums nog op de laadbrug van de vrachtwagen stonden… De zee van ruimte werd plots een ondoordringbare jungle van snares en pupiters en ander wapentuig…
Arne, de dirigent, steeds in voor een originele oplossing, besliste dat de basdrums gewoon konden blijven staan op de laadbrug van de camion, vlak naast het podium! Het idee om tijdens het optreden de laadbrug met de basdrummers af en toe op en neer te laten als extra show-element, flits spijtig genoeg nu pas door mijn hoofd bij opmaak van deze tekst…
De drumband, aangevuld met een flinke rij blaasinstrumenten, oogstte al een eerste succes bij de soundcheck. Het publiek wilde meer, en de muzikanten, laaiend enthousiast, konden haast niet wachten om het optreden aan te vatten.
Dadelijk luidde Sandstorm een eerste muzikale storm in boven de faciliteitengemeente. Bij alle nummers zat het gevoel goed. De éne na de andere quasi perfecte uitvoering werd uit de trom getoverd, inclusief de opgelegde en dan weer geschrapte herhalingen. Zelfs het opzwepend rappe Kalasjnikov was een letterlijk schot in de roos, inclusief rimpeloze (en dat slaat spijtig genoeg enkel op de muzieknoten) solo’s .
Een drankje met bonnetje, een drankje zonder bonnetje, het bleef zoeken naar het structurele systeem daarachter, maar de dorst werd gelest en enkel dat was op dat moment cruciaal.
Met Matador maakten we indruk. De inleiding door Johana kreeg alle aandacht en toen ze uiteindelijk uitpakte met haar zangtalent, hangde iedereen aan haar lippen. We hadden de toeschouwers mee! ‘Treinritme’ was niet meer nodig om de wagons te laten vertrekken! De drumband sprong mee op de TGV…
Het Carnaval de Paris werd zo uitbundig gevierd, dat een bisnummer niet ter discussie stond. En jawel, bij de zuiderse klanken van Matador II stond op geen tijd de dansvloer vol, en het nieuwe volkslied van Helkijn was een feit!
De besproken frietjes werden niet geleverd door de gesloten frituur, maar gelukkig zijn schepenen sterk in ‘iets regelen’: Bij de nabijgelegen traiteur, aten we nog lang en gelukkig!
Helchin ? Des frites, des saucisses et du vin! 😊
Wout Lefebvre